Wyraz obcy „attycyzm” pochodzi od nazwy krainy greckiej Attyka i odnosi się do stylu w retoryce antycznej, charakterystycznego dla Aten, stolicy tej krainy. Attycyzm był znany ze swojej prostoty, klarowności, elegancji oraz wyważonego i ścisłego użycia języka.
W przeciwieństwie do „azjanizmu”, który cechował się przepychem i złożonością, attycyzm skupiał się na wyrafinowaniu i subtelności w wyrazie, unikając przesady i nadmiernej dekoracyjności. Styl ten był ceniony za jego intelektualną i estetyczną czystość, precyzję oraz umiar. Attycyzm miał duży wpływ na rozwój literatury i retoryki nie tylko w starożytnej Grecji, ale także w późniejszych epokach, w tym w czasach rzymskich oraz w renesansie, gdzie był uważany za wzór doskonałego stylu pisarskiego i mówienia.
Attycyzm był nie tylko stylem literackim, ale także odzwierciedlał pewien sposób myślenia i wartości kulturowe, które cenione były w atyckiej (czyli ateńskiej) kulturze i społeczeństwie. Do dziś termin „attycyzm” jest używany do opisywania języka i stylu charakteryzującego się prostotą, elegancją i precyzją.