Przejdź do treści

Pochodzenie wyrazu – turecki

Zapraszam do odkrywania sekcji „Pochodzenie wyrazu: turecki” w naszym Słowniku Wyrazów Obcych, która odsłania fascynujące aspekty wpływu tureckiego języka i kultury na polszczyznę. Wpływ ten jest odzwierciedleniem długiej historii kontaktów między Polską a Imperium Osmańskim oraz współczesną Turcją, ukazując bogactwo kulturowej wymiany.

W tej części słownika znajdziemy wyrazy zapożyczone z języka tureckiego, które w różnych okresach historycznych wzbogaciły język polski. Te słowa dotyczą przede wszystkim dziedzin takich jak kulinaria, wojskowość, handel czy ubiór, odzwierciedlając obszary, w których kultury polska i turecka miały najwięcej kontaktów.

Wyrazy te są świadectwem nie tylko historycznych i kulturowych powiązań między Polską a światem tureckim, ale także przypominają o bogactwie językowym, jakie niesie ze sobą każde spotkanie różnych kultur. Wiele z tych terminów jest tak głęboko zakorzenionych w polszczyźnie, że ich egzotyczne pochodzenie może być nieoczekiwane dla wielu użytkowników języka.

Ta część słownika to nie tylko leksykalna ciekawostka, ale również okno na historię i kulturę, które pokazuje, jak wielowymiarowe są relacje między Polską a Turcją, manifestujące się w słowach, których używamy.

BEJ

    (tur.) tytuł szlachecki w Turcji

    BASAŁYK

      (tur. basałyk – bicz zakończony ołowianą kulką) 1. ślad po uderzeniu batem 2. przest. psotnik, nicpoń

      ARKAN

        (tur.) długi sznur, zakończony pętlą, stosowany do chwytania zwierząt

        AGA

          (tur. dosl. starszy brat) 1. tytuł grzecznościowy w niektórych krajach muzułmańskich – „pan” 2. hist. stopień wojskowy w sułtańskiej Turcji… Czytaj dalej »AGA

          UŁAN

            (tur. ogalan – chłopiec) wojsk. żołnierz kawalerii, istniejącej od wieku XVIII do połowy wieku XX

            TABOR

              (tur. tabur – obóz) 1. zbiór pojazdów jednego rodzaju, używanych do przewozu ludzi i rzeczy 2. grupa wspólnie wędrujących i… Czytaj dalej »TABOR

              SAFIAN

                (od tur. sachtian) bardzo cienka i miękka skóra koźla, dawniej stosowana m.in. do wyrobu cholewek od butów, dzisiaj wykorzystywana przy… Czytaj dalej »SAFIAN

                RAKI

                  (tur.) rodzaj wódki tureckiej ze sfermentowanych rodzynek, posiadającej zapach anyżku

                  RACHATŁUKUM

                    (tur. rahatlokum) słodka potrawa popularna na Bliskim Wschodzie, mająca postać masy owocowej z dodatkiem bakalii

                    PADYSZACH

                      (tur. padiszah) tytuł, którym określa się władcę Afganistanu oraz szacha Iranu, przysługujący również sułtanom tureckim

                      NAMAZ

                        (tur.) muzułmańska modlitwa odmawiana pięciokrotnie w ciągu dnia

                        JASYR

                          (tur. esir) 1. niewola u Turków i Tatarów 2. jeńcy zwracani za okup lub sprzedawani

                          JARMUŁKA

                            (tur. jahmurłuk) mała czapeczka z sukna lub aksamitu, noszona na czubku głowy, najczęściej przez Żydów

                            GAJDY

                              (tur.) dęty instrument ludowy; dudy

                              EFENDI

                                (tur.) 1. tytuł tureckiego sułtana i dostojników 2. turecki tytuł grzecznościowy – „pan

                                BAKSZYSZ

                                  (tur. bachszysz) podarunek, napiwek w krajach Bliskiego Wschodu

                                  BAKALIE

                                    (tur., z ar. bakkal – handlarz owoców) suszone owoce południowe, np. rodzynki, migdały, figi, daktyle