Wyraz obcy „attyka„, pochodzący od greckiego słowa „Attikós”, co oznacza „attycki”, odnosi się w architekturze do elementu konstrukcyjnego i dekoracyjnego, który stanowi zakończenie elewacji budynku.
Attyka to rodzaj niskiej ścianki lub parapetu umieszczonego na szczycie murów zewnętrznych budynku, często nad krawędzią dachu. Może mieć ona różne formy i styl, od prostych, funkcjonalnych konstrukcji po bogato zdobione, ornamentalne elementy. Attyki są często stosowane w celu ukrycia dachu lub instalacji dachowych, dodając estetycznego wykończenia elewacji.
Początkowo attyki były charakterystyczne dla architektury starożytnej Grecji, szczególnie regionu Attyki, stąd ich nazwa. Z czasem stały się popularnym elementem w różnych stylach architektonicznych, w tym w renesansie, baroku oraz w neoklasycyzmie. Attyki mogą być również funkcjonalne, służąc jako dodatkowa ochrona przed warunkami atmosferycznymi lub jako balustrada na tarasach dachowych.
Dzisiaj attyki są stosowane zarówno w nowoczesnej, jak i historycznej architekturze, nadając budynkom wyrafinowany i ukończony wygląd.