Wyraz obcy „azymut„, pochodzący od arabskich terminów „as-sumu” lub „as-simut” (l.mn. od „samt” oznaczającego „droga”), odnosi się do kąta między północnym punktem odniesienia (zwykle geograficzną północą) a wybranym kierunkiem. Kąt ten jest mierzony na płaszczyźnie horyzontalnej, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, i wyrażany w stopniach (od 0 do 360°).
Azymut jest podstawowym pojęciem w nawigacji, geodezji, astronomii, a także w wojskowości. Używany jest do określania kierunku na powierzchni Ziemi lub w przestrzeni. W nawigacji, azymut wskazuje kierunek z danego punktu do innego, pomagając w orientacji na mapie czy w terenie. W geodezji, azymut pozwala na ustalenie kierunku linii między dwoma punktami na powierzchni Ziemi. W astronomii, azymut wraz z wysokością nad horyzontem służy do określania pozycji ciał niebieskich.
Azymut magnetyczny różni się od azymutu geograficznego ze względu na lokalne odchylenia magnetyczne. Azymut magnetyczny odnosi się do kąta między kierunkiem północy magnetycznej a danym kierunkiem, podczas gdy azymut geograficzny korzysta z północy geograficznej jako punktu odniesienia.
Precyzyjne określenie azymutu jest kluczowe w wielu zastosowaniach praktycznych, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest dokładna nawigacja czy pozycjonowanie.