Przejdź do treści

Pochodzenie wyrazu – greka

W sekcji „Pochodzenie wyrazu: greka” naszego Słownika Wyrazów Obcych, odbywamy podróż do korzeni cywilizacji zachodniej. Język grecki, będący jednym z najstarszych znanych języków, od wieków oddziałuje na wiele języków europejskich, w tym na polski. Wpływ ten jest widoczny szczególnie w terminologii naukowej, medycznej, filozoficznej i artystycznej.

Greka, ze swoją bogatą tradycją literacką, filozoficzną i naukową, wniosła do języka polskiego słowa, które są fundamentem wielu dyscyplin wiedzy. Od terminów opisujących zjawiska przyrodnicze, poprzez koncepty filozoficzne, aż po specjalistyczne terminy medyczne – każde z tych słów niesie ze sobą bogatą historię i kulturową głębię.

Ta część słownika to nie tylko zbiór słów, ale również okazja do zrozumienia, jak głęboko język grecki zakorzenił się w naszym myśleniu i mówieniu. Przy każdym słowie staraliśmy się ukazać nie tylko jego etymologię i znaczenie, ale również kontekst kulturowy, w którym zostało zapożyczone.

Zapraszamy do eksploracji tej fascynującej dziedziny naszego języka, która jest mostem łączącym współczesny świat z bogatym dziedzictwem starożytnej Grecji.

AGAPA

    (gr. agape – bezinteresowna miłość bliźniego) 1. miłość niebiańska (u neoplatoników) 2. obrzędowa uczta pierwszych chrześcijan

    AGAMIA

      (od gr. agamia – celibat) bezżeństwo, brak stałych, określonych prawem lub zwyczajem związków seksualnych

      AFRODYZJAK

        (gr. aphrodisiakós – miłosny, płciowy) środek pobudzający popęd płciowy

        AFAZJA

          (gr. aphasia – zaniemówienie) zaburzenie mowy polegające na utracie zdolności wysłowienia się lub rozumienia słów

          AEROZOL

            (gr. aer – powietrze, łac. solu-tio – roztwór) roztwór zawierający rozszczepione w cieczy ciała stałe, umieszczany w pojemnikach z rozpylaczem

            AEROPLAN

              (gr. aer – powietrze, łac. planus – płaski) przest. samolot

              AEROKLUB

                (gr. aer – powietrze, ang. club – klub) organizacja, do której należą piloci, skoczkowie spadochronowi, modelarze lotnictwa

                AEROFOBIA

                  (gr. aer – powietrze, phóbos – lęk) chorobliwy lęk przed powietrzem, jego ruchem, np. przy startowaniu samolotu

                  AERODYNAMICZNY

                    (gr. aer – powietrze, dynamikós – silny) zmniejszający opór powietrza

                    AEROCASCO

                      [czyt. aerokasko] (gr. aer – powietrze, wł. casco – hełm) ubezpieczenie samolotu na wypadek katastrofy

                      ACHIROPITA

                        (gr. acheiropoietos – nie /robiony rękami) obrazy przedstawiające Chrystusa, mające cudowną moc, uważane za stworzone w nadnaturalny sposób

                        ABULIA

                          (gr. aboulia – niestanowczość) med. chorobliwy brak woli, zdolności podejmowania decyzji lub realizowania postanowień

                          ZYGOTA

                            (gr. zygótos – połączony) komórka powstała na skutek połączenia męskiej i żeńskiej komórki płciowej ges

                            ZOOTECHNIKA

                              (gr. zóon – zwierzę, technikós – sztuczny) nauka o hodowli zwierząt domowych

                              ZOOMORFIZM

                                (gr. dzóion – istota, stworzenie, morphe – kształt, forma) przedstawianie jakiegoś bóstwa w postaci zwierzęcej lub ze zwierzęcymi atrybutami

                                ZOOLOGIA

                                  (gr. zóo – zwierzę, logos – słowo, nauka) nauka o zwierzętach

                                  ZOOFILIA

                                    (gr. zóo – zwierzę, philein – lubić) patrz SODOMIA

                                    ZOOFAGIA

                                      (gr. zóon – zwierzę, phagein – zjeść) biol. żywienie się mięsem zwierząt; mięsożerność

                                      ZONA

                                        (gr. zóne – pas) wydzielony teren, strefa

                                        XENIA

                                          (od gr. ksenia – gościnność) lit. złośliwe epigramy w formie dystychów