Słowo „azyma” pochodzi od greckiego „zyme”, co oznacza zakwas. Jest to rodzaj przaśnego chleba, który nie zawiera żadnych dodatków fermentujących, jak drożdże czy zakwas. W Kościele rzymskokatolickim, azyma ma szczególne znaczenie liturgiczne, będąc używanym podczas celebracji Eucharystii.
W tradycji chrześcijańskiej, azyma symbolizuje czystość i prostotę, będąc odniesieniem do chleba używanego przez Izraelitów podczas Ucieczki z Egiptu, jak opisano w Księdze Wyjścia w Starym Testamencie. W kontekście Eucharystii, azyma reprezentuje ciało Chrystusa, co jest kluczowym elementem tej sakramentalnej ceremonii.
W Kościele katolickim, azyma jest zwykle wytwarzana z pszenicy i ma prostą, płaską formę. Jej użycie w liturgii różni się od praktyk innych wyznań chrześcijańskich, które mogą używać chleba z zakwasem. To rozróżnienie ma swoje korzenie w różnych interpretacjach doktrynalnych i tradycji.