Przejdź do treści

Pochodzenie wyrazu – niemiecki

Rozpoczynając od sekcji „Pochodzenie wyrazu: niemiecki” w naszym Słowniku Wyrazów Obcych, zapraszamy czytelników do zgłębienia bogactwa językowego, które płynie ze źródeł niemieckiego leksykonu. Niemcy, jako sąsiad Polski i ważny partner historyczny, miały znaczący wpływ na rozwój polskiej mowy, wnosząc do niej wiele wyrazów i zwrotów.

W tej części słownika skupiamy się na słowach, które polszczyzna zapożyczyła z języka niemieckiego. Te wyrazy nie tylko odzwierciedlają bliskość geograficzną i historyczne powiązania między naszymi narodami, ale także świadczą o wzajemnych wpływach kulturowych i językowych, które kształtowały oba języki przez wieki.

Wyrazy niemieckie w języku polskim często dotyczą takich dziedzin jak technika, gospodarka, rzemiosło czy kulinaria, ale znajdziemy tu również terminy związane z kulturą, polityką i codziennym życiem. Każde z tych słów to mała historia, która opowiada o tym, jak Polska i Niemcy współistniały i oddziaływały na siebie przez stulecia.

Zachęcamy do odkrywania tej części naszego słownika, która jest nie tylko lingwistyczną ciekawostką, ale również świadectwem historycznych i kulturowych relacji między Polską a Niemcami, uwidaczniającym się w języku i słowach, których używamy.

ŻOŁD

    (niem. Sold) wojsk. pensja, stałe wynagrodzenie żołnierza

    ZYDEL

      (st. niem. Sidel) przest. drewniane krzesło z oparciem

      ZECER

        (niem. Setzer) osoba pracująca w drukarni, składająca teksty

        ZAMSZ

          (niem. Samisch lader) specjalnie wyprawiona, miękka skóra zwierzęca wykorzystywana do produkcji odzieży oraz butów

          WALTORNIA

            (niem. Waldhorn) muz. dęty, blaszany instrument muzyczny

            WALC

              (niem. Waltz) 1. taniec towarzyski w umiarkowanym tempie 2. muzyka do tego tańca

              WAJDELOTA

                (niem. Waidler – określenie wróżbity pruskiego) śpiewak litewski, pełniący też niskie funkcje kapłańskie

                WACHTA

                  (niem. Wachta) 1. część załogi pełniąca w określonym czasie służbę na statku 2. czas, w którym część załogi pełni służbę… Czytaj dalej »WACHTA

                  WACHMISTRZ

                    (niem. Wachtmeister) podoficer kawalerii od XVIII w. do czasów II wojny światowej

                    VOLAPUK

                      (niem.) sztuczny język międzynarodowy, utworzony przez niemieckiego księdza J. M. Scheyera w drugiej połowie XIX wieku, zawierający elementy łaciny oraz… Czytaj dalej »VOLAPUK

                      UMLAUT

                        (niem. Umlaut – przegłos) przegłos występujący w językach germańskich, polegający na wymowie samogłosek tylnych (a, o, u) tak, jakby były… Czytaj dalej »UMLAUT

                        ULTRACYZM

                          (niem. Ultrazismus) skrajne, krańcowe zasady lub poglądy

                          UGIER

                            (st.niem. ogger) 1. barwnik o kolorze żółtym lub złocistym, używany do wyrobu farb 2. farba o takim kolorze

                            U-BOOT

                              (skrót od: Unterseeboot) (niem.) wojsk. łódź podwodna

                              UBERMENSCH

                                [czyt. ybermensz] (niem. uber – ponad, Mensch – człowiek) 1. pojęcie wprowadzone przez filozofa F. Nietzschego, oznaczające człowieka należącego do… Czytaj dalej »UBERMENSCH

                                ŚRUT

                                  (niem. Schrot) małe, ołowiane kulki używane jako pocisk w broni myśliwskiej

                                  ŚLUZA

                                    (niem. Schleuze) 1. ś. wodna – urządzenie umożliwiające łączność między zbiornikami wodnymi o różnych poziomach wody 2. ś. powietrzna –… Czytaj dalej »ŚLUZA

                                    RAKARZ

                                      (niem. Racker) człowiek zajmujący się łapaniem i zamykaniem w schronisku bezpańskich psów; hycel purchase oxycodone

                                      RAJZEFIBER

                                        (niem. Reisefieber – gorączka podróży) zdenerwowanie, rozdrażnienie przed dłuższą podróżą

                                        RAJFUR

                                          (niem. Reihenfuhrer) patrz ALFONS