AFILIACJA
(łac. affiliatio – przyłączanie się) 1. przyjęcie do jakiejś grupy 2. psychol. potrzeba akceptacji społecznej
Witamy w sekcji „Pochodzenie wyrazu: łacina” naszego Słownika Wyrazów Obcych, która jest swoistym hołdem dla wpływu, jaki ten starożytny język wywarł na polszczyznę. Łacina, będąca niegdyś lingua franca świata zachodniego, odegrała kluczową rolę w rozwoju języków europejskich, w tym również polskiego.
W tej sekcji słownika skupiamy się na słowach, które zawędrowały do naszego języka bezpośrednio z łaciny lub za jej pośrednictwem. Są to terminy, które od wieków stanowią podstawę w dziedzinach takich jak medycyna, prawo, nauki humanistyczne, a także w codziennym języku. Łacińskie korzenie wielu z tych słów odzwierciedlają głęboką historyczną i kulturową łączność Polski z dziedzictwem europejskim.
Zapoznawanie się z tymi słowami to nie tylko leksykalna podróż, ale także fascynująca eksploracja naszej językowej i kulturowej historii. Wiele z tych terminów nie tylko wzbogaca nasz język, ale także przypomina o uniwersalnych wartościach i ideach, które są wspólne dla kultury europejskiej.
Zachęcamy do odkrywania łacińskiego dziedzictwa w polskim słownictwie, które jest świadectwem długotrwałych związków naszego języka z bogatą tradycją antycznej łaciny.
(łac. affiliatio – przyłączanie się) 1. przyjęcie do jakiejś grupy 2. psychol. potrzeba akceptacji społecznej
(łac. affixus – przyczepiony) cząstka słowotwórcza dodana do wyrazu, np. PREFIKS, SUFIKS
(łac. affectatio – przesadna maniera w wymowie) nienaturalność, przesada w wyrażaniu stanów emocjonalnych, objawia się w zachowaniu i mówieniu
(łac. affectus – uczucie, emocja) 1. silne, krótkotrwałe wzburzenie 2. przest. uczucie
(gr. aer – powietrze, łac. solu-tio – roztwór) roztwór zawierający rozszczepione w cieczy ciała stałe, umieszczany w pojemnikach z rozpylaczem
(gr. aer – powietrze, łac. planus – płaski) przest. samolot
(łac. adversarius – przeciwnik) przeciwnik w dyskusji
(łac. adventus – przyjście) protestancka grupa głosząca powtórne przyjście Chrystusa
(łac.) w sprawie
(łac.) do użytku
(łac. ) do rzeczy, do tematu
(łac. adoratio) 1. uwielbienie, zachwyt 2. rel. oddawanie czci Bogu, przedmiotom kultu religijnego
(łac. adoptio – przysposobienie cudzego dziecka) uznanie cudzego dziecka za własne, prawne przejęcie funkcji rodzicielskich
(łac. adnotatio – notatka) krótka uwaga, dopisek, przypis
(od łac. admonitio – ostrzeżenie) przest. nagana, upomnienie
(łac. admiralis – dowódca floty) najwyższy stopień w marynarce wojennej
(łac. admiratio) podziw, uwielbienie, zachwyt
(od łac. administraro – zarządzam) 1. infor. – przy jednym komputerze – osoba instalująca SYSTEM OPERACYJNY i sprawująca nad nim… Read More »ADMINISTRATOR
(łac. administratio – służba, kierowanie) 1. kierowanie, za rządzanie czymś 2. zespół ludzi, zarząd jakiejś instytucji
(łac. ad – do, iustus – słuszny) przygotowywać pod względem stylistycznym, ortograficznym i graficznym tekst do druku